Niezbędnym elementem każdej analizy w duchu neuro-historii sztuki są badania empiryczne. Najczęściej polegają one na metodach neurobrazowania i wymagają doskonałego zaplanowania i sumiennej realizacji. Dla każdego interpretatora określonego dzieła sztuki mogą stać się one fascynującym źródłem informacji. Polecamy tłumaczenie wyników badań Tomohiro Ishizu i Semira Zekiego pt. „W stronę neurobiologicznej teorii piękna”.
Tomohiro Ishizu, Semir Zeki, W stronę neurobiologicznej teorii piękna, „Via Mentis” 2012, nr 1.
Choć tekst ten po pobieżnej lekturze może sprawić historykom sztuki pewne trudności, zachęcamy do podjęcia wyzwania.
