W stronę kognitywnej historii obrazu: od zwrotu ikonicznego do estetyki neuronalnej

Polecamy kolejne wystąpienie dotyczące zwrotu kognitywnego i jego konsekwencji w historii sztuki. Profesor Barbara Stafford bada wybrane przykłady sztuki nowoczesnej oraz XVIII-wieczne angielskie malarstwo romantyczne (np. J. Reynolds, G. Romney) w kontekście problemów formalnych. Do swojej analizy wykorzystuje narzędzia wytworzone w laboratorium neuroestetycznym. Badaczka stara się wskazać konieczność łączenia badań historycznych i kontekstowych z odkryciami nauk kognitywnych. Jako jednego Czytaj dalej →

Czym jest zwrot kognitywny w historii sztuki?

Niewielu jest historyków sztuki usiłujących aplikować metody badań kognitywnych do interpretacji konkretnych dzieł sztuki. Pośród postaci, takich jak John Onians i David Freedberg, pojawiają się naukowcy mniej znani w środowisku polskim. Pamela Sheingorn jest emerytowanym profesorem historii i teatru Uniwersytetu Nowojorskiego. W polecanym przez nas artykule Sheingorn zajęła się problemem zwrotu kognitywnego w historii sztuki ze szczególnym Czytaj dalej →

Portrety choroby Williama Utermohlena

Neuronauka umożliwia interpretację wielu dzieł sztuki, rozbudowując dotychczasową wiedzę na ich temat. W historii sztuki znajdziemy jednak takie obrazy, dla których ta metoda jest wręcz konieczna. Jednym z lepiej znanych przykładów jest twórczość chorego na Alzheimera artysty, Williama Utermohlena. Poniżej zamieszczamy katalog z retrospektywnej wystawy pt. „The Later Works of William Utermohlen: 1995-2000”. Znajdziemy tam Czytaj dalej →

Badania empiryczne – „W stronę neurobiologicznej teorii piękna”

Niezbędnym elementem każdej analizy w duchu neuro-historii sztuki są badania empiryczne. Najczęściej polegają one na metodach neurobrazowania i wymagają doskonałego zaplanowania i sumiennej realizacji. Dla każdego interpretatora określonego dzieła sztuki mogą stać się one fascynującym źródłem informacji. Polecamy tłumaczenie wyników badań Tomohiro Ishizu i Semira Zekiego pt. „W stronę neurobiologicznej teorii piękna”. Tomohiro Ishizu, Semir Czytaj dalej →